Historia św. Wawrzyńca

Św. Wawrzyniec (łac. Laurencjusz) był jednym z siedmiu diakonów Kościoła rzymskiego za czasów papieża Sykstusa II. O jego życiu nie posiadamy zbyt wielu wiadomości. Właściwie jedynym źródłem jest Liber Pontificalis (Księga Papieży), który śmierć Wawrzyńca wiąże bezpośrednio z męczeństwem papieża św. Sykstusa II.

Pochodził ponoć z Hiszpanii i w młodym wieku został włączony do kleru rzymskiego. Ze względu na jego zdolności organizacyjne i nieposzlakowaną uczciwość papież powierzył mu zarządzanie dobrami materialnymi oraz troskę o ubogich. Za panowania cesarza Waleriana (253-260) wybuchło nowe prześladowanie kościoła. Kiedy aresztowano papieża, Wawrzyniec dobrowolnie udał się razem z nim do więzienia. Ponieważ prześladowcy chcieli zagarnąć majątek kościelny, wyszukanymi torturami zmuszali Wawrzyńca do jego wydania. Wawrzyniec miał wówczas poprosić o kilka dni, aby mógł zebrać „skarby Kościoła” i pokazać je namiestnikowi. Kiedy nadszedł oznaczony dzień, diakon zgromadził wszystką biedotę Rzymu, którą wspierała gmina chrześcijańska. Miał przy tym wypowiedzieć słowa: „Oto są skarby Kościoła!” Zawiedziony tyran kazał zastosować wobec niego wyjątkową katuszę. Walerian nakazał rozciągnąć go na żelaznych rusztach, wolno podgrzewać i piec żywcem w ogniu. Wawrzyniec miał się zdobyć jeszcze na słowa: „Widzisz, że ciało moje jest już dosyć przypieczone. Obróć je teraz na drugą stronę!” Św. Leon Wielki daje do tych słów piękny komentarz: „Jak silny musiał być ogień miłości Chrystusowej, skoro gasił on żar ognia naturalnego!”. Przypalany na żelaznej kracie, zakończył swoje doczesne życie prawdopodobnie 10 sierpnia 258 roku. Ciało Męczennika pogrzebał św. Justyn, kapłan, w posesji św. Cyriaki. Co roku wierni tłumnie gromadzili się wokół jego grobu. Jego imię włączono do kanonu Mszy świętej i do Litanii do Wszystkich Świętych. Cesarz Konstantyn Wielki nad jego grobem w roku 330 wystawił bazylikę (Bazylika św. Wawrzyńca za Murami; San Lorenzo furio le Mura)

Z Rzymu kult Męczennika rozszerzył się na cały Kościół. Wawrzyniec był w starożytności i średniowieczu jednym z najbardziej popularnych świętych. Już w pierwszej połowie IV stulecia na cmentarzu przy Via Tiburtina obchodzono święto męczennika Wawrzyńca. Doznawał on czci jako szczególny patron ubogich, piekarzy, kucharzy i bibliotekarzy. Wzywano go na pomoc w czasie pożarów i przeciw chorobom reumatycznym.

Postać jego otoczono wieloma legendami. Jemu także przypisywano, że co piątek schodzi do czyśćca, aby wybawić stamtąd choć jedną duszę. Kult Wawrzyńca wcześnie rozprzestrzenił się także na ziemie polskie. Jest patronem Hiszpanii i Norymbergi, diecezji pelplińskiej i Wodzisławia Śląskiego.

W ikonografii św. Wawrzyniec przedstawiany jest jako diakon w dalmatyce, czasami jako diakon ze stułą. Jego atrybutami są: księga, krata, palma, otwarta szafka, a w niej księgi Ewangelii, sakiewka, zwój.

Źródła informacji: wg opracowania ks. Antoniego Gorzandta – Mój święty patron; Internetowa liturgia godzin

 

 

Litania do św. Wawrzyńca

Kyrie, eleison, Chryste, eleison, Kyrie, eleison.

Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże zmiłuj się nad nami.

Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.

Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami.

Święta Boża Rodzicielko,

Święta Panno nad pannami,

Święty Wawrzyńcze, Męczenniku,

Święty Wawrzyńcze, Lewito rzymski Sykstusa Papieża,

Święty Wawrzyńcze, Diakonie najniewinniejszy,

Święty Wawrzyńcze, kolumno stałości wiary nienaruszona,

Święty Wawrzyńcze, laurze cierpliwości zawsze zielony,

Święty Wawrzyńcze, naśladowco św. Szczepana diakona,

Święty Wawrzyńcze, wspomożycielu sierot i ubogich,

Święty Wawrzyńcze, obrońco wdów osieroconych,

Święty Wawrzyńcze, czystych panien obrońco,

Święty Wawrzyńcze, jałmużniku skarbów kościelnych,

Święty Wawrzyńcze, pelikanie krwią męczeńską płynący,

Święty Wawrzyńcze, zwycięzco srogich tyranów przez miłość,

Święty Wawrzyńcze wodzu dusz Chrystusowych,

Święty Wawrzyńcze wspomożycielu dusz w czyśćcu cierpiących,

Święty Wawrzyńcze, perło najdroższa miasta rzymskiego,

Święty Wawrzyńcze, udzielający Ciała I Krwi Chrystusowej przy ołtarzu,

Święty Wawrzyńcze, krzaku ogniem miłości gorejący,

Święty Wawrzyńcze, źródło żywe pragnących Boga,

Święty Wawrzyńcze, od głodu, ognia, zarazy i wojny szczególniejszy Patronie,

Święty Wawrzyńcze, tarczo od strzał gniewu Bożego,

Święty Wawrzyńcze, od ognia piekielnego wybawicielu,

Święty Wawrzyńcze, chorych w gorączkach i upałach jedyna ochłodo,

Święty Wawrzyńcze, towarzyszu wszystkich Świętych.

Baranku Boży, który gładzisz grzechu świata, przepuść nam Panie,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas Panie,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

W.: Święty Wawrzyniec oddał życie za Kościół.

O.: Zasłużył na wieniec zwycięstwa i z radością wstąpił do Pana, Jezusa Chrystusa.

Módlmy się:

Miłosierny Boże, z gorącej miłości ku Tobie święty Wawrzyniec wiernie służył ubogim i odważnie poniósł śmierć męczeńską. Spraw, abyśmy miłowali to, co on miłował, i wypełniali to, czego uczył. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Daj nam, prosimy Cię, Wszechmogący Boże, grzechów naszych płomienie ugasić, któryś błogosławionemu Wawrzyńcowi dozwolił mąk swoich srogość zwyciężyć. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

 

Modlitwa do św. Wawrzyńca

Święty Wawrzyńcze, zaufany diakonie papieża św. Sykstusa II i męczenniku rzymski, módl się za nami. Ty umiałeś stać się ziarnem wydającym obfity plon. Poszedłeś za Chrystusem, służąc Kościołowi przy boku papieża. Po uwięzieniu i odejściu do Pana św. Sykstusa II, zachowałeś bardzo trzeźwy osąd sytuacji i pieniądze kościelne, których zarządzanie Tobie powierzono, wszystkie rozdałeś pomiędzy ubogich. Była to dobra lokata i wspaniałe świadectwo, kiedy sądzony wskazałeś tychże ubogich mówiąc: Oto są skarby Kościoła. Wypraszaj nam współczesnym członkom tegoż Kościoła posiadanie takiego konta zysków. Ty nie umiłowałeś tego życia i bogactw, ale wszystko widziałeś w perspektywie życia wiecznego. Żyłeś wezwaniem Chrystusa, idąc za Nim wiernie jak mąż sprawiedliwy, który obdarza ubogich. Na koniec umiałeś z godnością oddać ducha Panu, któremu przez całe życie służyłeś. Dziękujemy dobremu Bogu za światło Twojego przykładu. Jak silny musiał być ogień miłości ku Chrystusowi w Tobie, skoro gasił żar ognia naturalnego. Prosimy, wspieraj nas swoim wstawiennictwem w walce z mocami ciemności. Amen.