Ksiądz Paweł Dąbrowa

[Show slideshow]

To co prawda zaledwie kilka pierwszych tygodni mojego misyjnego posługiwania w Republice Środkowoafrykańskiej, ale chciałbym się z Wami krótko podzielić pierwszymi wrażeniami i doświadczeniami z „serca Afryki”. Mówi się, że w Polsce potrzeba księdzu jednego roku, żeby zobaczyć jak funkcjonuje parafia, poznać jej charakterystykę i móc zacząć ewentualnie zmieniać rzeczy, które są do zmienienia, czy zaproponować parafianom coś nowego na podstawie swoich obserwacji. Jeśliby przyłożyć ten szablon na tutejsze warunki to tego czasu potrzeba by chyba jeszcze znacznie więcej. Zupełnie inna kultura, inny sposób rozumienia biegu rzeczy itd. itd. Czytaj dalej

Drodzy parafianie z Glinianki!

           Z całego serca pozdrawiam każdego i każdą z Was nie zapominając oczywiście o Waszych księżach!

[Show slideshow]

 Zbliża się wielkimi krokami początek mojej misyjnej drogi. 29 października stanę się już na poważnie misjonarzem „Fidei donum” dla Kościoła w Republice Środkowoafrykańskiej. Przez te kilka słów opisujących ten ostatni rok pragnę się Wam nieco przypomnieć, a zwłaszcza polecić Waszym „wypróbowanym” możliwościom wstawiennictwa u Pana Boga przez modlitwę. Czytaj dalej

Drodzy przyjaciele z Glinianki!

Nie tak dawno temu żegnaliśmy się na jakiś czas, a Pan Bóg już dał mi zebrać niemały bagaż doświadczeń. Częścią z nich pragnę się z Wami krótko podzielić.

Po krótkim odpoczynku już od początku lipca przebywam we Francji. Pierwszy miesiąc zastępowałem kapłana z mojej rodzimej, tarnowskiej diecezji w La Ferte sous Jouarre, niedaleko Paryża. Jako, że to wakacje, to zadań duszpasterskich nie było aż tak wiele, ale myślę, że nie zmarnowałem tego czasu. Oprócz – co oczywiste – codziennej mszy świętej z krótkim kazaniem po polsku i po francusku dla mieszkających tam i zajmujących się niemałym domem Polskiej Misji Katolickiej sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii i kilku innych osób, miałem też okazję uczestniczyć w kursie języka francuskiego w Paryżu. Przy okazji zwiedziłem to piękne miasto z tak ogromną ilością kościołów i miejsc związanych z naszą wiarą i z polskością także. Pozostały we Francji wszystkie święte nazwy ulic, placów i innych miejsc, ale niewiele niestety zostało z wiary w sercach ludzi. Niewiele osób regularnie praktykuje, bardzo mało się spowiada. Jest jednak jakiś promyk nadziei. Ci, którzy są w kościele naprawdę wiedzą po co i żyją w głębokiej relacji z Jezusem. Wbrew pozorom i my możemy sporo od nich się nauczyć. Z tęsknotą jednak myślę o kolejkach do konfesjonału także w Gliniance. W niedzielę do kaplicy przy domu polskim przybywało więcej osób (ok. 50-60). Zdecydowana większość z nich to Polacy. Była więc okazja do rozmów.

Czytaj dalej